گاهی اوقات مایع فقط ترکیب نهایی را رقیق می کند، در موارد دیگر، نه تنها می تواند لاک را نازک کند، بلکه فیلم پوشش خشک شده را نیز حل می کند.
به عنوان مثال، لاک الکید روغنی یا تینر پلی اورتان غلیظ را می توان با وایت اسپریت رقیق کرد، اما پس از خشک شدن، این لاک ها در آن حل نمی شوند.
برعکس، می توانید شلاک را با الکل دناتوره ذوب و رقیق کنید (جدول انتهای مقاله را ببینید).
یاد بگیرید که این مواد را درک کنید که بدون آنها اکثر روش های تکمیل غیر ممکن است، ابتدا بیایید همه مایعات را به گروه های اصلی گروه بندی کنیم و دریابیم که چگونه یک گروه با گروه دیگر متفاوت است.
در مرحله بعد، مایعات موجود در هر گروه را در نظر می گیریم و تفاوت بین آنها را می یابیم، با دانستن خواص اساسی، می توانید متوجه شوید که رقیق کننده های پیچیده ای که از مواد مختلف تشکیل شده اند چگونه کار می کنند.
اکنون حلال‌های ویژه‌ای که بخشی از شستشوی لاک‌ها و رنگ‌ها هستند، و همچنین آب مورد استفاده برای رقیق کردن مواد تکمیل کننده پایه آب و حلال‌های رنگ مبتنی بر آب را در نظر نخواهیم گرفت.
جدا از آنها، پنج گروه اصلی حلال مورد استفاده در فرآیندهای نهایی وجود دارد؛ تقطیرهای نفتی (محصولات تقطیر نفتی)، الکل ها، کتون ها، اترها و گلیکول اترها.
سقز را می‌توان در گروه ششم قرار داد، اما خواص کاری آن بسیار نزدیک به عرقیات روغنی است، بنابراین بهتر است آن را در گروه خود قرار دهید.
هر یک از این پنج گروه ویژگی های خاص خود را دارند. رایج ترین آنها تقطیرهای نفتی هستند که به آنها هیدروکربن نیز می گویند، زیرا مولکول های این مواد از اتم های کربن و هیدروژن تشکیل شده است.
مایعات موجود در این گروه با تفکیک روغن به قطعات در دماهای مختلف به دست می آیند، سقز نیز محصول تقطیر است، اما به جای روغن، ماده اولیه تولید آن رزین است.
عرقیات نفتی برای حل کردن و رقیق کردن موم ها، روغن ها و لاک های روغنی (از جمله پلی اورتان) استفاده می شود.
بسیاری از اینها (مانند وایت اسپریت، نفت سفید، پارافین مایع و پارافین) دارای خواصی هستند که آنها را شبیه موم یا روغن می کند و اغلب به عنوان اجزایی در روان کننده ها و محصولات مراقبت از مبلمان استفاده می شود.
تقطیرهای چرب کمتر مانند تولوئن یا زایلن می توانند به راحتی روغن و گریس را از بین ببرند و برای چربی زدایی استفاده می شوند.
