در مورد روش های کوددهی، ممکن است یک یا دو بار در سال نیاز به کود یا کمپوست داشته باشید.
همچنین می توانید یک کود متعادل (N-P-K 10-10-10) یا یک کود کند رهش (4 ماه) را انتخاب کنید. معمولا در اوایل بهار اعمال می شود.
گل محمدی نیاز به هرس دارد.
در غیر این صورت، آنها به یک آشفتگی درهم و برهم تبدیل می شوند و مستعد ابتلا به بیماری هستند.
شاخه های بیمار یا مرده باید هر سال حذف شوند.
هرس و شکل دهی برای مراقبت از گل محمدی و تولید گل محمدی خشک عمده ضروری است.
زیرا علاوه بر اینکه گیاهان شما را در شکل بهینه نگه می دارند، سلامت عمومی آنها را نیز بهبود می بخشند و باعث افزایش هوادهی و نفوذ نور خورشید می شوند.
در بیشتر موارد، هرس گیاهان را در اوایل بهار یا بعد از آخرین یخبندان انتخاب می کنیم.
با این حال، ممکن است لازم باشد گیاهان را در بهار، تابستان و پاییز کمی کوتاه کنید (مخصوصاً با گل محمدیهای کوهنوردی).
اگر می خواهید گل محمدی را برداشت کنید، روش صحیح این است که گل ها را با زاویه 45 درجه با قیچی ببرید.
می توانید درست بالای آخرین برگ روی ساقه گل خرد کنید تا گیاه بتواند به سرعت گل دیگری تولید کند.
به دلیل خارهای تیز که روی ساقه های رز رشد می کنند، ممکن است هنگام مراقبت از گل محمدی در معرض خطر خراشیدگی قرار بگیریم.
اکنون که تصمیم گرفتیم در باغ خود گل محمدی پرورش دهیم، برای محافظت از خود در طول عملیات روزانه، دستکش های مخصوص بخریم.
بیشتر پرورش دهندگان شروع به پرورش گل محمدی از قلمه های 1 یا 2 ساله می کنند.
چند روز قبل از شروع کاشت، مزرعه باید آماده شود. زمین را کشت کنید و بقایای قبلی و علف های هرز را بردارید.
کود پایه را می توان همراه با کود دامی که به خوبی هضم شده است به خاک نیز اعمال کرد.
اگر قصد داریم گل محمدی را در مقیاس بزرگ پرورش دهیم، نیاز به طراحی و ساخت سیستم های آبیاری داریم.
پس از آماده شدن برای کاشت، رزهای جوان را با حفر سوراخ هایی به عمق 30-40 سانتی متر (11.8-15.7 اینچ) شروع کنید.
تا آنجا که به مکان مربوط می شود، باید یک نقطه آفتابی در باغ انتخاب کنید.
گل محمدی فقط در جایی که نور مستقیم خورشید را دریافت می کند می تواند به زیبایی شکوفا شود. از نظر نیاز خاک، گل محمدی خاک عمیق، سست و با زهکشی خوب را برای رشد دوست دارد.
رزها خاک کمی اسیدی را دوست دارند. بنابراین، (pH 5.5 تا 7) به عنوان pH بهینه خاک.
