ترشی مواد غذایی برای نگهداری در سفرهای طولانی می باشد.
به گفته وب سایت موزه مواد غذایی نیویورک، اگرچه منشاء دقیق ترشی به طور کامل شناخته نشده است، باستان شناسان معتقدند که بین النهرین باستان در 2400 سال قبل از میلاد مسیح غذا ترشی می کردند.
اما چندین قرن بعد، در حدود سال 2030 قبل از میلاد، خیارشور بزرگ در هند شروع شد تا خیار برای مدت طولانی فاسد نشود و در طول سفرها روی کشتی حمل شود.
در آن زمان ترشی کردن غذاها به ویژه خیار به عنوان یک روش بسیار مفید برای نگهداری از غذاهای خارج از فصل که در سفرهای طولانی به خصوص در دریا قابل استفاده بود، رواج داشت.
ترشی به برخی از انواع سبزیجات محدود نمی شد، بلکه شامل گوشت و میوه نیز می شد.
معلوم می شود که ترشی کردن غذاها نه تنها برای آذوقه و سفرهای طولانی است، بلکه فواید زیبایی و سلامتی نیز داشته است، زیرا ملکه افسانه ای مصر کلئوپاترا به خاطر عشقش به غذاهای ترشی معروف بود.
او حتی خیار ترشی را در رژیم غذایی خود به خاطر کمک به سلامت و زیبایی او می دانست.
فیلسوف ارسطو حتی این باور ملکه را تکرار کرد که ترشی برای شادابی یک فرد ضروری است.
در مورد معشوقش، ژولیوس سزار، او خیار ترشی را در میان جیره غذایی که در اختیار سربازانش قرار می‌داد تا بخورند، با این اعتقاد که آنها را قوی می‌کند، قرار داد.
غذاهای ترشی، به ویژه خیار، در طول سالیان متمادی جایگاه خود را به عنوان بهترین غذا در میان وسایل سفر و غذای سربازان و ارتش به دلیل فواید سلامتی و استقامت خود حفظ کرده اند.
اما پس از ورود آن به دنیای جدید و افزایش محبوبیت آن، کشاورزان شروع به تبدیل ترشی به یک تجارت پرسود کردند.
پس از رواج ترشی ها و رواج روزافزون آن در بین النهرین، هند و مصر، کاشفان و مسافران بیشترین نقش را در گسترش محبوبیت ترشی در کشورهای جدید داشتند.
کریستف کلمب در سفر خود به دنیای جدید در سال 1492، سبزیجات و میوه های ترشی زیادی را در کشتی های خود حمل کرد تا در طول سفر خود آنها را برای مدت طولانی حفظ کند.
