شما می توانید این باور را برآورده کنید که ژله یکی از دسرهای سالم تر است، زیرا منبع ارزشمندی از کلاژن است و علاوه بر آن تعادل کالری روزانه را سنگین نمی کند، اما آیا این حقیقت دارد؟
ژلاتین ماده اصلی ژله فرمند انار است، در کنار آب یا آب میوه، شکر، تنظیم کننده اسیدیته و عصاره سبزیجات و میوه که رنگ و طعم دسر را تعیین می کند.
به عنوان یک مشتق از کلاژن حیوانی، برای تقویت بافت همبند – مفاصل، غضروف، رباط ها و همچنین مو و ناخن توصیه می شود.
اعتقاد بر این است که آمینو اسیدهایی که بخشی از مولکول کلاژن هستند (عمدتاً گلیسین، پرولین، والین) در واقع می توانند توسط بدن برای ساخت پروتئین های خود استفاده شوند.
نتیجه ظاهراً پوست سفت‌تر، استخوان‌ها و مفاصل سالم‌تر و همچنین بهبود عملکرد سیستم گوارش و حتی کاهش وزن است.
بسیاری از مطالعات در واقع بهبود وضعیت بیماران مبتلا به بیماری های روماتولوژیک و همچنین حالت های افسردگی را با تجویز منظم محصولات مبتنی بر ژلاتین تایید می کنند.
یک وعده ژله حاوی حدود 75 کیلو کالری است که در مقایسه با 1 پیمانه بستنی (تقریباً 130 کیلو کالری) یا یک دونات (تا 300 کیلو کالری) مقدار کمی است.
با این وجود، ژله از نظر ارزش غذایی بسیار ضعیف است و فقط قند خالص را برای بدن تأمین می کند – تقریباً 15 گرم در هر وعده.
این جنبه دیگر برای سلامتی مفید نیست، زیرا به طور جدی سیستم انسولین را تحت فشار قرار می دهد و منجر به افزایش نامطلوب در گلوکز خون می شود.
بنابراین، ژله را فقط در صورتی می توان توصیه کرد که بر اساس محلول کمی شیرین یا به شکل نمک تهیه شده باشد.
سالم ترین شکل ژله، ژله خانگی است که بر اساس استخوان های حیوانی تهیه می شود و به صورت نمکی تهیه می شود.
نه تنها تاثیری بر سطح قند خون ندارد، بلکه حاوی ویتامین ها و مواد معدنی است که هنگام پختن گوشت با استخوان و سبزیجات وارد آبگوشت می شود.
پایه ژله می تواند پاها و بند انگشت خوک، نوار گاو، پای مرغ یا ربع، سر ماهی یا باله باشد.
جوشانده ای از آنها به طور ایده آل با اضافه کردن ادویه جات ترشی جات و سبزیجات جوشانده می شود که پس از خنک شدن خود به خود منجمد می شود.
هنگام استفاده از گوشت با محتوای کلاژن کم، ممکن است لازم باشد مقداری پودر ژلاتین پس از پختن اضافه شود.
