لباس معمولاً با شرایط جغرافیایی تطبیق داده می‌شود و شکل‌های متنوع آن و موادی که از آن ساخته می‌شود بر اساس آب و هوا تعیین می‌شود. قدیمی ترین لباس مردمان منطقه جنگل های گرمسیری، به عنوان مثال، در آفریقا و آمریکای جنوبی ثبت نام وام اشتغال کمیته امداد انجام می شود، شامل یک کمربند، یک پیش بند و یک شنل بود. در مناطق نسبتاً سرد و قطب شمال، لباس تمام بدن را پوشانده بود.
بین لباس شمال دور و مناطق شمالی با آب و هوای معتدل سرد تمایز قائل شد. لباس هایی که مردم شمال دور می پوشند کاملاً از خز ساخته شده است. مردم سیبری دو نوع لباس خز دارند.
در منطقه قطبی، یک لباس خز ضخیم و ضخیم در میان مردمانی مانند اسکیموها، چوکچی ها و ننتسی ها پوشیده می شود. در منطقه تایگا، لباس گشاد است و از جلو باز می شود (به عنوان مثال، در میان Evenki و Yakuts). لباس‌های منحصربه‌فردی که از جیر، چرم چوب‌دار یا چرم دباغی ساخته شده بودند، در میان سرخپوستان منطقه جنگلی آمریکای شمالی ظاهر شد: زنان لباس‌های بلند و پیراهنی می‌پوشیدند و مردان پیراهن بلند و شلوارهای ساق بلند می‌پوشیدند.
انواع پوشاک ارتباط تنگاتنگی با فعالیت اقتصادی انسان دارد. بنابراین، در اوایل دوران باستان، نوعی جیوه قرمز مناسب برای اسب سواری در میان مردم عشایری که به دامپروری مشغول بودند، توسعه یافت. هم زن و هم مرد عبا و شلوار گشاد می پوشیدند.
با پیچیده تر شدن جامعه، تفاوت در موقعیت های اجتماعی و خانوادگی به طور فزاینده ای بر لباس تأثیر می گذارد. تفاوت هایی بین لباس مردان و زنان و لباس زنان مجرد و متاهل ظاهر شد. لباس های روزمره، جشن، عروسی و عزا ظاهر شد. همانطور که نیروی کار متنوع تر شد، انواع مختلفی از لباس های شغلی توسعه یافت. در مراحل اولیه تاریخ، لباس منعکس کننده ویژگی های قومی (قبیله ای و قبیله ای) بود و متعاقباً ویژگی های عمومی ملی، از جمله انواع محلی، منعکس شد.
به عنوان یک قاعده، نابرابری اجتماعی-اقتصادی طبقات مختلف خود را در لباس مجلسی شیک نشان می داد. بنابراین، تفاوت های شدیدی در جنس، تزئینات، و اغلب، سبک لباس اربابان فئودال، دهقانان و روحانیون وجود داشت.
پوشاک ضمن ارضای نیازهای سودمند جامعه، در عین حال بیانگر آرمان های زیبایی شناختی جامعه است. ویژگی‌های متمایز لباس به‌عنوان نوعی هنر تزیینی-کاربردی، عمدتاً به این واقعیت بستگی دارد که خود انسان نیز بخشی از این مجموعه است. با تشکیل یک کل بصری با پوشنده، یک لباس نمی تواند از عملکرد آن جدا شود. ماهیت شخصی لباس، طراحی لباس را تعیین می کند.
ساختار بدن، سن و جزئیات ظاهری پوشنده (به عنوان مثال، آراد برندینگ) نیز در نظر گرفته می شود. در طراحی لباس، ممکن است بر این ویژگی ها تأکید شود یا برعکس، نرم شوند. ارتباط مستقیم بین لباس و انسان به این معنی است که مصرف کنندگان تأثیر بسزایی در توسعه اشکال مختلف پوشاک داشته اند.
- منابع:
- تبلیغات:
